Zomervakantie 2012: Deel I - Tasmanië

Kustlijn bij Eagle Neck met in de verte The Lanterns

Woensdag 11-01

Om kwart over 4 worden we opgehaald door de taxi en naar het vliegveld gebracht. Het vliegtuig vertrekt om 05:45 uur en een kleine 4 uur later, om 12:30 uur lokale tijd, staan we op het vliegveld in Sydney. Even snel lunchen op het vliegveld voordat onze vlucht naar Hobart om 14:30 uur vertrekt. Deze vlucht duurt gelukkig maar anderhalf uur en om 16:00 uur zijn we in Tasmanië. Nog even door de snuffelhond controle om te kijken of we geen groente, fruit, bloemen, etc. bij ons hebben. Daarna gelijk naar ons hotel om op te frissen en om te kleden.

Yoh Abel, what's up dude??

Vervolgens met de taxi naar Hobart waar we in het oude havengebied en centrum rondlopen en fish/tiger prawns & chips eten. Daar staat ook een monument dat de bezoekers er aan herinnert wie dit eiland ontdekt heeft. Toch altijd weer bijzonder om de zien hoe Nederland naam heeft gemaakt in de meest verre uithoeken op deze aardbol. Natuurlijk ook even op de foto met het standbeeld van mogelijk onze verre voorvader.

Oude haven in Hobart

Donderdag 12-01

Vandaag vroeg op omdat we vroeg onze camper willen ophalen. Dat duurt dan altijd weer langer dan je eigenlijk wil maar om 10 uur rijden we dan eindelijk weg met ons huis op wielen. Eerst even langs Sorrel waar we bij de locale Woolworths inkopen doen en daarna rijden we richting Port Arthur waar we de eerste nacht zullen doorbrengen op een camping.

Tessellated Pavement

Onderweg stoppen we nog een paar keer bij mooie uitzichtpunten of een korte wandeling bij Tessellated Pavement, een blow hole, Tasmanian Devil Park en Eagle Hawk Neck. Verder is rond rijden al een belevenis op zich want het is een prachtig eiland met prachtige natuur en een ruige kustlijn. Na het eten rijden we naar de oude gevangenis Port Arthur. Het is niet alleen maar een gebouw maar een enorm groot en erg mooi aangelegd landgoed met daarop meerdere oude gebouwen en tuinen/parken. De eerste gebouwen dateren van rond 1830. De gevangenis was bestemd voor recidivisten en heeft een bijzondere geschiedenis waarin nogal wat spookverhalen terugkomen. De rondleiding die wij krijgen heet dan ook de Ghost Tour en wij zijn zo verstandig geweest om die van 19:30 ipv 21:00 uur te boeken. Die laatste is namelijk in het donker en hoewel er geen special effects gebruikt worden zijn de verhalen, en dan vooral de manier waarop ze verteld worden, soms best angstaanjagend voor Luuk en Meike.

Port Arthur

Vrijdag 13-01

Lekker lunchen bij Spring Beach

Aangezien we gisteren allemaal erg moe waren hebben we lekker uitgeslapen. Toen we eenmaal wakker waren bleek het ook nog eens te miezeren, bah, lijkt Nederland wel. Na te hebben uitgecheckt gaan we rond 10 uur op pad met als eindbestemming Freycinet National Park. Onderweg stoppen we bij de Tasmanian Arch en Devils Kitchen waar we na een snel ontbijt wat rondlopen en kijken. De kliffen zijn hier rond de 50 meter hoog en erg indrukwekkend.

Spring Beach

We vervolgen onze weg en genieten van alles wat we onderweg zien, vooral de kustlijn blijft erg indrukwekkend. We lunchen bij Spring Beach en stoppen ook nog even bij Spiky Bridge. Waarom de brug zo heet mag duidelijk zijn maar het is niet duidelijk waarom de gevangenen de puntige stenen destijds zo op de rand gezet hebben. Eind van de middag komen we aan op de camping en hebben een mooi plekje met uitzicht op de Tasman Ocean.

Coles Bay met op achtergrond Freycinet Nat. Park

Gelukkig is het weer in loop van de ochtend bijgetrokken en is het de rest van de dag overwegend zonnig. Het is wel een stuk koeler dan wat we gewend zijn in Perth dus echt op het strand liggen zal er wel niet echt van komen. En zwemmen al helemaal niet want de golfstroom uit Antarctica is niet echt warm.

Zonsondergang bij Coles Bay

Zaterdag 14-01

Wineglass Bay vanaf lookout 

Vanmorgen rond 8 uur op en alles rij-klaar maken. We rijden eerst in 10 minuutjes naar de parkeerplaats van waaruit we gaan lopen naar het uitzichtpunt van Wineglass Bay. En ja, de naam doet het al vermoeden, het zijn 2 stukken land met bergen en ruige kliffen die naar elkaar toelopen als een wijnglas met prachtige blauwe oceaan eromheen.  Bijna niet uit te leggen maar erg mooi!

Alleen, om er te komen moet je wel even flink aan de wandel, zeker als je daarna ook nog naar Wineglass Bay Beach wil. Bij elkaar een tocht van zo’n 6 uur, met hele stukken steile klimpartijen of afdalingen. Gelukkig is het maar een graad of 20, want het zweet staat al snel in onze bilnaad dus je moet er niet aan denken om dit bij 30 graden of meer te doen! Maar het is meer dan de moeite waard, ook Luuk en Meike vinden het klauteren en klimmen helemaal geweldig en we genieten van de prachtige vergezichten, het azuurblauwe water en het parelwitte strand.

Wineglass Beach

Lookout bij Cape Tourville

Eenmaal terug bij de camper frissen we ons even op en rijden, na een korte tussenstop bij een light house met prachtige uitzicht punten, vervolgens weer een uurtje of 2 verder naar Bays of Fire, een gebied aan de noord-oost kust van Tasmanie, waar de officiële weg letterlijk ophoudt en je via een ander paadje verschillende gratis camp-sites tegenkomt waar je kan kijken of er een plekje te vinden is. Wildkamperen dus, gratis en voor niets, direct aan de nog steeds oogstrelend blauwe zee, zonder electra of water maar met je eigengemaakte kampvuur, tot grote vreugde van Luuk en Meike die zich ontpoppen als echte padvinders. Wat een vrijheid!

Lekker fikkie stoken...

We zien wel wat we morgen gaan doen, eerst maar eens lekker slapen…..

PS: Wild camperen zonder electra en water verdient wel enige nuancering want we hebben er natuurlijk wel voor gezorgd dat zowel de accu’s als de watertank van de camper goed gevuld zijn (en de toilet geleegd). Het betekent wel dat Luuk en Meike geen DVD kunnen kijken en wij onze iPhones, iPods, iPad en MacBook Air niet op kunnen laden!!! Anno 2012 echt survivalen dus!!!!!

Zondag 15-01

Bays of Fire beach

Wakker worden met het geluid van de golven, wat een rijkdom! We hebben een heel rustige dag voor de boeg zonder op pad te hoeven op dit bijzonder mooie plekje aan de oostkust van Tasmanie.  Heerlijk geslapen, alhoewel we enkele keren wakker zijn geworden van possums die hier in de bomen leven en soms op het dak van de camper lopen.

Heerlijk helder.......blauw water

Na een ontbijtje lopen we naar het strand (200 meter) voor een lekkere wandeling.  Gelukkig breekt de zon door en voelt het meteen lekker aan, alhoewel er wel een flinke bries staat. Zelden zo’n blauwe zee gezien, echt diep turquoise met een wit strand. We raken niet uitgekeken en maken vele foto’s.

‘s Middags gaat al vroeg het kampvuur weer aan want Luuk kan niet wachten! Weer is hij, samen met Meike, uren bezig om takken en houtblokken op het vuur te leggen. We genieten!

Maandag 16-01

Kings Bridge in Lanceston

Na 2 dagen “wild” kamperen is het weer tijd om op te breken en richting de “bewoonde wereld” te rijden. Na een tussenstop in St. Helens voor de broodnodige cafeïne in de vorm van een lekkere Cafe Latte en wat boodschappen rijden we naar Launceston!! Voordat we in het centrum van launceston kunnen gaan lunchen hebben we eerst nog een andere missie. Meike wordt woensdag 18 januari 9 jaar en heeft als grote wens oorbellen. Nu loopt half Australië rond met tattoos dus een piercing shop moet ook hier wel te vinden zijn. Hoewel ze het wel spannend vindt is Meike heel vastbesloten dat ze vandaag oorbellen wil. De tangetjes zien er wel eng uit maar uiteindelijk geeft ze geen krimp!! Heel dapper!! Ze is zo trots met haar oorknopjes en ons kleine meisje ziet er ineens alweer een stukje minder klein uit.  Nog vol adrenaline gaan we vervolgens lunchen bij de Bakery Cafe, weer met koffie!!

Zwembad in Cateract Gorge

Launceston is na Hobart de 2^e stad van Tasmanie, heeft rond de 100.000 inwoners en ligt in het noorden. Een van de kenmerken van Launceston is de directe nabijheid van de natuur en de vele bijbehorende outdoor activiteiten. Een daarvan is de gorge die op 10 minuten lopen van het centrum ligt. We wandelen langs de rivier die door de gorge loopt en komen na drie kwartier wandelen/klimmen/dalen op een punt waar de rivier een bocht maakt en het dal breder wordt. Tot onze verbazing zien we dat naast de rivier een prachtig zwembad ligt. Karin had er wel over gelezen in de Lonely Planet maar was het helemaal vergeten en wij hadden dus ook geen zwemkleding meegenomen. Gelukkig weerhoudt dat Luuk en Meike er niet van om in hun onderbroeken toch een lekkere duik in het zwembad te nemen. Na een half uurtje lopen we via de andere kant van het dal de zwaardere route weer terug.

Camping bij Mole Creek

Na Launceston rijden we naar Mole Creek waar we overnachten op een leuke kleine camping aan een snelstromend kreekje. Eindelijk weer aansluitingen voor stroom en vers water dus de accu’s worden weer bijgeladen en de watertank gevuld. En na ruim twee dagen ook eindelijk weer een douche. Was wel weer hard nodig want we kregen de indruk dat mensen op straat ons begonnen te mijden. Alles rook naar de kampvuurtjes van de avonden ervoor!

Dinsdag 17-01

Cradle Mountain en Lake Dove

Vandaag vroeg op want de wandeling rond het Dove Lake bij Cradle Mountain staat op het programma. Eerst moeten we nog 78 km rijden en aangezien dat door bergachtig en zeer dicht bebost gebied gaat zijn we toch een dikke anderhalf uur onderweg. We parkeren de camper op bij het visitor center en stappen op de bus die ons naar het startpunt van de wandeling brengt. Aangezien het weer in Tasmanie heel erg veranderlijk kan zijn wil Karin dat we, ondanks dat het rond de 25 graden is, voor de zekerheid onze jassen meenemen. Ook hier weer een aangelegd pad die de omgeving geen geweld aan doet en je continu het gevoel hebt midden in de natuur te lopen. Een erg mooie wandeling van ongeveer 3 uur. Bij bijna 30 graden en zon hebben we de jassen niet echt nodig ;-)

Na de wandeling gaan we gelijk weer door naar de volgende bestemming. Aanvankelijk wilden we overnachten op een camping in Rosebery maar na een snelle blik op de camping was de beslissing om door te rijden naar Strahan, aan de west kust, al snel genomen. Aangezien die camping vol is moeten we de eerste nacht bij de eigenaar in de voortuin doorbrengen. Gelukkig komt de man des huizes wel met een verlengsnoer aanlopen voor de broodnodige electriciteit (kunnen Luuk en Meike tenminste weer een film kijken in de camper, nog een nacht “wild” camperen hadden ze waarschijnlijk niet overleefd).

Woensdag 18-01

JARIG!!

9 JAAR

Vandaag is de dag waar Meike al weer een jaar op heeft gewacht, haar 9^e verjaardag!!! En dat nog wel in Strahan op Tasmanië. Met oorbellen en al. Nadat Meike net haar kado's heeft uitgepakt gaat de telefoon al. Tante Annette is de eerste die belt om Meike te feliciteren. Blijft toch een grappig fenomeen dat tijdsverschil. Wij hebben de nacht er al op zitten en bij Annette is het nog gisteravond. Daarna ook nog gebeld met oma Bep en met de andere tante Annette en oma Boot die daar op bezoek is voor de verjaardag van Annette op de 17^e!!! Even zijn Meike en Annette tegelijkertijd jarig. Ook heeft Meike via email en eCards de nodige felicitaties uit Nederland ontvangen. Ze is er erg blij mee en zoals ieder jaar heeft ze weer die echte “ik ben jarig blik” in haar ogen!!

Bellen met Nederland

Stoomtrein Strahan - Queenstown

Na een snel ontbijt rijden we door Strahan, eerst even koffie halen natuurlijk, op naar het lokale treinstation. Vandaag maken we een 4 uur durende tocht met een oude stoom locomotief die ons over de berghellingen langs de King River en door de dichte regen wouden naar Queenstown brengt. Dit is de spoorlijn die halverwege de 19^e eeuw is aangelegd voor het vervoeren van het goud, zilver en koper dat werd gewonnen uit de bergen in de omgeving van Queenstown. Een mooie rit en ook erg leuk om alle achtergrondverhalen te horen. Ook over de nadelige gevolgen van de mijnbouw, eerst de giftige rook uit de 11 verbrandingsovens met als gevolg zware luchtvervuiling en zure regen en later de vervuiling van Queen River en de King River met meer dan 100 miljoen ton afval vol met zware metalen. Dit heeft tot gevolg gehad dat beide rivieren volledig “dood” zijn. Het water in de Queen River is, net als de oevers, zelfs nog steeds helemaal geel/oranje. Gelukkig hebben ze een aantal jaar geleden een succesvol programma gestart om deze rivieren weer schoon te krijgen en komt er direct langs beide rivieren steeds meer begroeiing terug. Voordat beide revieren weer helemaal schoon zijn zal waarschijnlijk nog wel meer dan 100 jaar duren. Toch goed dat deze keerzijde van de medaille ook belicht wordt.

Na de terugkomst in Strahan parkeren we onze camper op ons nieuwe plekje op de camping en lopen het stadje even in. Daar komen we een Nederlands gezin uit Melbourne tegen die we al op de camping in Freycinet ontmoet hebben. Ook bij de wandeling bij Cradle Mountain kwamen we ze weer tegen en zijn we een stukje met elkaar opgelopen. Tijdens de gesprekken bleek dat we wederzijdse kennissen hebben. We besluiten om met elkaar te gaan eten om zo de verjaardag van Meike goed af te sluiten. Het lange wachten op haar 10^e verjaardag kan nu weer beginnen (ben benieuwd wanneer dit keer voor het eerst de vraag komt over hoeveel dagen ze jarig is!!).

Donderdag 19-01

 Oude mijn bij Queenstown

Het einde van onze vakantie in Tasmanie nadert dus we gaan langzaam aan weer richting Hobart rijden. Wij vertrekken uit Strahan en rijden door de bergen door Queenstown. Vlak na Queenstown stoppen we bij een oude mijn van 600 meter diep waarin zich inmiddels een meer heeft gevormd. We rijden verder richting Lake St. Clair en stoppen onderweg nog bij de Nelson Falls voor een korte wandeling en wat foto’s. Bij Lake St. Clair maken we een wandeling van 1,5 uur door het dichtbegroeide regenwoud  langs de oevers van het meer. Op het strandje bij Platypus Bay stoppen we even en zien we op een gegeven moment een platypus (vogelbekdier) zwemmen. Helaas net iets te ver uit de kant om hem goed te kunnen fotograferen maar het is er zeker eentje.

Nelson Falls

Eindpunt is de camping bij Wayatinah Lagoon, een meer dat ontstaan is door de gelijknamige dam die een stukje verderop ligt. Deze camping heeft een zwembad waar Luuk en Meike dan ook gelijk gebruik van maken.

Vrijdag 20-01

Kunst......

Delfts blauwe gasfles ipv melkbus

Nadat we lekker hebben uitgeslapen rijden we vandaag naar Hobart waar we net ten noorden van de stad op een camping een plek hebben gereserveerd. Het is weer een mooie rit en we blijven ons verbazen over de diversiteit van het landschap op dit eiland met een oppervlak gelijk aan de Benelux. Vaak zo verschillend en tegelijkertijd ook allemaal even mooi en indrukwekkend. Karin besluit dat ze ook nog een stuk zelf wil rijden met ons huis op wielen en neemt de laatste etappe voor haar rekening. Nadat Karin op de camping de was heeft gedaan gaan we naar het Mona Museum dat nog geen 200 meter van onze camping blijkt te liggen. Dit is een nieuw (zaterdag 21 januari bestaat het 1 jaar) en hyper modern museum met moderne, met de nadruk op moderne, kunst. Er staan veel kunstwerken van de omstreden Belgische kunstenaar Wim Delvoye, zoals een echt werkende poepmachine, met bijbehorende geur, gips afdrukken van vagina’s, lippenstift afdrukken van de poepert op briefpapier van verschillende bekende hotels.

Ook dit is kunst...De Poepmachine

"Vette" bak

’s Avonds sluiten we in het oude centrum van Hobart het eerste deel van onze vakantie af met een heerlijk diner op een van de terrassen van Salamanca Markets. De conclusie dat wij erg onder de indruk zijn van dit prachtige eiland is snel getrokken. Hoewel we graag nog wat langer hadden willen blijven staat ons morgen alweer een heel andere jungle te wachten, de Sydney jungle!