Het is stil aan de onderkant!!

Het is inmiddels al weer bijna 3 weken geleden dat we het laatste bericht op onze Blog hebben geplaatst. Dat betekent niet dat we hier niets meer doen, integendeel, het betekent vooral dat we ons normale leven beginnen op te pakken.

Zo gaan we nog steeds elke woensdag, nadat we de kinderen van school hebben opgehaald, naar het strand. We genieten dan van de laatste uurtjes zon en picknicken dan op het strand of op een picknick plek met BBQ naast het strand bij een ondergaande zon. Tradities kunnen zomaar snel geboren zijn!!!

Afgelopen dinsdag hadden Luuk en Meike allebei hun eerste speelafspraak, een "play over" zoals ze dat hier noemen. Het was bij ons thuis omdat de communicatie toch nog wel stroef verloopt. Aanvankelijk was het nog wat de kat uit de boom kijken maar na een paar spelletjes Halli Galli was het ijs gebroken.
Dinsdag was een lange dag voor Luuk want 's ochtends vroeg had hij zijn eerste tennisles. Om 07:45 bij een klasgenoot op de tennisbaan in de achtertuin, die overigens naast het zwembad ligt!! Met 5 andere jongens uit de beide "year 5" groepen, waarvan 1 jongen ook uit NL komt, krijgen ze tennisles van een prive leraar.
Op school gaat het verder goed. Er is inmiddels iemand aangesteld die zowel Luuk en Meike als twee andere kinderen extra ondersteuning met Engels geeft. Naast de prive les die ze thuis krijgen zal dat zeker op korte termijn zijn vruchten gaan afwerpen. Luuk had in het begin wel wat moeite om in de pauzes aan te sluiten bij de jongens uit zijn klas. Nadat we met zijn juf hierover gesproken hadden is dat gelukkig veranderd. Hij speelt nu regelmatig Aussi Kick en Four Square met de andere jongens.

Afgelopen zondag zijn Luuk en ik naar onze eerste Australian Football wedstrijd gegaan: de West Coast Eagles (eindelijk zijn Luuk en ik een keer voor dezelfde club!!) tegen de Gold Coast Suns. Was erg leuk om een keer zo'n wedstrijd mee te maken en het stukje uit een bekend voetballied "...en zoek een plekje in de zon" is hier niet van toepassing. Je kan beter in de schaduw gaan zitten. En in het kader van "de eerste keer" vond ik bij terugkomst bij de auto ook mijn eerste equivalent van het gele briefje onder mijn ruitenwisser! Met Luuk afgesproken dat we die samen delen! Gelukkig hebben WE wel gewonnen: 87 - 50.

Afgelopen weekend hadden we ook weer bezoek, dit keer uit Korea. Jeroen Plag moest deze week voor ING in Sydney zijn en is na aankomst op zaterdagochtend direct doorgevlogen naar Perth, is maar 4,5 uur vliegen met 3 uur tijdsverschil dus waar hebben we het over, hij had net zo goed de bus kunnen nemen. Om 12 uur kwam hij aan in Perth en na een snelle douche en lunch zijn we naar het strand gegaan. Daar hebben Luuk en Meike hem de beginselen van het body boarden bijgebracht en heeft hij ook de "Jif" behandeling gehad (door de golven met een smak op het strand terecht komen, lekker schuren met je blote borst op het zand!!). 's Avonds zijn we bij Little Creatures in Fremantle gaan eten. Was erg gezellig en helaas ook erg kort want de volgende ochtend vertrok het vliegtuig naar Sydney al weer om 9 uur. Er staan voor het komende half jaar nog geen bezoeken gepland, maar we hebben er in deze 8 weken dus al 3 gehad!

Op maandag 21 maart ben ik met een andere Nederlander aanwezig geweest bij de overhandiging van de VOC-schatten van Nederland aan West Australië (zie de link). Naast de ambassadeur waren er ook veel andere Nederlanders bij aanwezig. Die maandag was ook een handelsmissie begonnen voor bedrijven in de olie, gas en mijnbouw. Vooraf en achteraf lekker geborreld en weer een aantal mensen leren kennen.

Qua sollicitaties loopt het nog steeds. Vorige week te horen gekregen dat ik niet meer in de race was voor de functie bij Asgard (onderdeel van Westpac). Deze week echter te horen gekregen dat ik toch nog in de race ben. Asgard had de verkeerde recruiter gebeld!! Ze zijn nog in gesprek met kandidaten en verwachten over een paar weken een beslissing te nemen. Ik heb inmiddels besloten om mijn pijlen meer op de "mining" en "oil & gas" industrie te richten. Perth is uiteindelijk toch het Silicon Valley op het gebied van mining en oil & gas. Natuurlijk niet echt mijn achtergrond maar ze zitten hier te springen om mensen dus ik heb maar gewoon de stoute schoen aangetrokken. Nav een artikel in een blad heb ik twee weken geleden de VP Organisational Resources van Rio Tinto een mail gestuurd. Vorige week werd ik gebeld voor een afspraak. Gisterochtend om 8 uur stond ik op de 22e verdieping van het Central Park building in het centrum van Perth voor mijn gesprek bij Rio Tinto. Gistermiddag weer gebeld voor een volgende afspraak volgende week donderdag. Wordt vervolgd. Verder lopen er nog een aantal andere procedures bij andere bedrijven.

Met Karin gaat het ook goed. Alhoewel zij af en toe een "heimwee-dagje" heeft heeft ze het gelukkig ook de meeste tijd prima naar haar zin. De werkdruk ligt wat lager dan in Nederland, maar er komt genoeg op haar af qua informatie, werkwijze en Engels. Elke dag al fietsend heuvel op en af naar het werk geeft een goede basisconditie voor het hockey dat ze over een maand weer gaat oppakken, net als Luuk en Meike overigens.

Komend weekend is een lang weekend want maandag is het Labour Day. Morgen vertrekken we richting het noorden om uiteindelijk uit te komen in Cervantes. Daar hebben we in een B&B een family room gereserveerd. In de buurt van Cervantes ligt Pinnacles Dessert en het schijnt daar erg mooi te zijn. Meer daar over volgende week.

En oh ja, aanstaande zondag komt dan eindelijk ook de boot met onze container aan in de haven van Fremantle. De controle door de douane zal zo'n 2 weken duren en daarna komen dan eindelijk onze spullen. We zijn nog wel in gesprek met de verhuizer want het heeft allemaal veel langer geduurd dan afgesproken.

Zo, wat bedoeld was als een korte update is toch weer iets langer geworden. Zo zie je maar, hoewel we ons dagelijks leven inmiddels al aardig hebben opgepakt blijven we gelukkig ook nog genoeg ondernemen. En dat was ook het idee toen we besloten om hier heen te gaan.