Pinnacles & Cervantes

Pinnacles Desert

Afgelopen maandag (07-03) was het in Western Australia "Labour Day" en dus een lang weekend. Een goede reden om weer eens een uitstapje te maken. Dit keer richting het noorden, naar Cervantes om precies te zijn. Cervantes ligt zo'n 250 km ten noorden van Perth. Het ligt aan de kust en vlak bij Nambung National Park met een zeer bijzondere attractie "The Pinnacles". In Cervantes hadden we in een B&B twee kamers gereserveerd.

Zaterdagochtend vroeg opgestaan en uiteindelijk toch weer later weggereden dan aanvankelijk de bedoeling was. Leren we het dan ook nooit!!! Gelukkig geen haast en we waren toch al van plan om ook onderweg naar Cervantes een paar stops te maken. Eerste stop is in Guilderton. Hier mondt de rivier de Moore uit in zee. In de droge periode (ik vraag mij af of ze hier überhaupt wel een natte periode hebben, maar alles is relatief natuurlijk. Net als het feit dat het hier nu herfst is, met temperaturen rond de 30 graden en een strak blauwe lucht), oh ja, in de droge periode staat de rivier zo laag dat er geen water de oceaan in stroomt. De oceaan vormt dan een zandbank tussen de monding van de rivier en de oceaan. Vanaf het uitzichtpunt heb je een mooi uitzicht op de rivier en de oceaan.

Na een korte stop in Guilderton weer op weg richting naar onze lunchbestemming, Lancelin. Onderweg genieten we volop van het wijdse en grootse landschap. Ondanks het feit dat het erg droog is is het toch nog redelijk groen. Vooral het uitzicht op de oceaan in combinatie met het landschap zorgt regelmatig voor mooie plaatjes. We lunchen in Lancelin en nemen een kijkje op de lokale "jetty" (pier). Hier zijn we toch wel wat teleurgesteld, of zijn wij inmiddels al ontzettend verwend met azuur blauwe zee, helder water en mooie en schone zandstranden? Hier is het beeld toch wel anders, de zee is groen en bruin van kleur door al het zeewier dat er in drijft. Ook de stranden liggen vol met zeewier, op sommige plaatsen wel 30 tot 40 cm hoog. Niet echt een aantrekkelijk gezicht. Verder weten we inmiddels ook dat dit soort dorpjes niet echt heel veel voorstellen en dat je hier ook niet hoeft te zoeken naar een gezellige boulevard met leuke restaurantjes en winkeltjes. Afgezien van Cottesloe Beach in Perth hebben we dat hier nog nergens gezien.

Na de lunch rijden we door richting Cervantes. We rijden op een splinternieuwe weg, de Indian Ocean Highway, die niet alleen nog niet bij beide Toms en achteraf ook nog niet bij Google bekend is. De weg loopt dwars door Nambung National Park wat zich uitstrekt van Lancelin tot Cervantes. Na een paar kilometer maakt de auto plotseling een scherpe bocht naar links en rijdt een zandpad op, meer een zandspoor eigenlijk, de bush in? Tja, we hebben niet voor niets een 4WD gekocht!!! Na de lunch stop mocht Luuk voorin zitten en hij vindt het geweldig, "staat ie wel op 4WD, papa?". Geen idee wat ons te wachten staat en waar dit pad heen leidt. Hoewel ik zelf geen idee heb wat voor terrein deze auto aan kan, het blijft toch gewoon een soort van goedkope uitvoering van een "PC Hooft Tractor" laat ik richting de achterbank niets merken van mijn twijfel. Het pad, voor zover je nog van een pad kan spreken wordt steeds ruiger en hobbeliger en nadat van de achterbank voor de 5e keer de opmerking "het lijkt mij nu echt beter dat we omdraaien" komt draaien we inderdaad maar om. Het wordt anders wel een erg lange wandeling terug naar de weg om daar hulp te halen! Eerste 4X4-Missie geslaagd en wat Luuk betreft zeker voor herhaling vatbaar. Nadat we weer asfalt onder auto hebben vraagt hij bij het volgende zandpad of we daar ook weer in gaan? Nu even niet Luuk!

In de loop van de middag komen we aan in het B&B en nadat we ons hebben opgefrist gaan we gelijk weer op pad, op naar The Pinnacles, zo'n 15 km van Cervantes. Aangekomen in Pinnacles Desert lopen we eerst naar het informatie centrum en daarna naar de Pinnacles Trail. We lopen een heuvel op en in de verte zien we wel wat dingen die misschien wel Pinnacles zouden kunnen zijn. Pas op het moment dat we boven op de heuvel komen en goed zicht krijgen op het landschap daarachter zijn we verbaasd en onder de indruk van de

schoonheid en absurdheid.

Wat is dit mooi en bijzonder!! Zeker als je je bedenkt dat deze Pinnacles gevormd zijn over een periode van miljoenen jaren. Nadat we rondgelopen hebben tussen The Pinnacles lopen we terug naar de auto en rijden vervolgens het goed gemarkeerde pad door Pinnacles Desert.
Op de terugweg naar Cervantes rijden we nog even langs het strand. Daar zien we in de verte een groepje Pelikanen op het strand zitten. Het blijft toch bijzonder dat je hier beesten ziet die je in Nederland alleen in de dierentuin ziet.
















De eigenaresse van het B&B raadt ons aan om in de Cervantes Country Club te gaan eten. Het kreeften seizoen is net begonnen dus dat wordt smullen!! De parkeerplaats van de Country Club staat redelijk vol, met 4x4's, dus dat geeft vertrouwen. Wel grappig dat dat restaurant naast het veld van de lokale Aussie Football en de Bowles club ligt. Niet veel later begrijpen we waarom, de Country Club blijkt gewoon de kantine te zijn. Super gezellig dus, misschien dat iemand toch een keer TL verlichting met dimmers kan uitvinden, dat doet een hoop met de sfeer. Het zit verder wel vol, daar moet een reden voor zijn. Nadat we een tafel hebben gevonden lopen we naar het "voedsel loket" bestellen ons eten (nee geen broodje bal, kroket of frikandel) en aan de bar de drank. Achteraf hebben we de eigenaresse bedankt voor de goede tip want we hebben heerlijk gegeten. Luuk en Meike willen de volgende keer ook kreeft, ook al ziet het er toch wel vreemd uit.

De volgende ochtend rijden we na een heerlijk ontbijt naar Lake Thetis. Lake Thetis ligt aan de rand van Cervantes en in het meer "leven" microbial communities die ook wel bekend staan als "Blister Mats" of "Stromatolites". Wie kent ze niet? Deze jongens zijn zelfs nog ouder dan The Pinnacles, met een respectabele leeftijd van 3.400 miljoen jaar oud behoren ze tot de oudste organismen die op aarde zijn gevonden. Het lijken gewoon stenen of rotsen en het is moeilijk voor te stellen dat het levende organismen zijn.
Gelukkig bijten ze niet en zijn ze erg tam.

Nadat we de Stromatolites hebben gevoerd gaan we maar weer eens naar het strand, naar Hangover Bay om precies te zijn. Gelukkig is het gisteravond niet laat geworden in de kantine en zegt de naam niets over mijn gemoedstoestand. Hoewel niet zo erg als het strand in Lancelin ligt ook hier aardig wat zeewier in het water en op het strand. Het schijnt dat het dit jaar erger is dan normaal en dat het ook een gevolg is van La Nina. Het water in de Indische Oceaan is warmer dan normaal en dat heeft onder andere ook vissterfte tot gevolg.

Zaterdag hebben we onderweg een aantal keren grote hagelwitte zandduinen midden in het landschap gezien. Van ver leken het wel besneeuwde bergen!! Een stukje landinwaarts bij Hangover Bay ligt ook weer zo'n groot duin dat zo'n 20 meter boven het landschap uit steekt. We volgen een zandpad en rijden er zo dicht mogelijk naar toe. Als we uitstappen besluiten we de bodyboards mee te nemen, misschien kan je er wel vanaf "surfen"? Ja hoor, dat kan!

Na wat zandhappen wordt het tijd om weer richting Perth te vertrekken. Onderweg eten we nog wat in Ledge Point en rond 5 uur 's middags zijn we weer thuis. Snel douchen en omkleden want we hebben een verjaardagsborrel van onze nieuwe Nederlandse vrienden in Little Creatures in Fremantle.

Maandagochtend naar het strand met de ouders van
een vriendje uit de klas van Luuk. Voor ons ook weer een leuke gelegenheid om ouders van de kinderen van school te leren kennen. Toch wel weer fijn om terug te zijn op ons vertrouwde strand. Heerlijke golven waarin de kinderen uren hebben gespeeld.










Al met al een heerlijk weekend gehad en lekker met z'n vieren op pad geweest. We kijken al weer uit naar het volgende lange weekend. In het Paas weekend gaan we met een paar andere gezinnen naar Denmark in het zuiden van Western Australia.

Meer foto's van dit weekend in ons online fotoalbum.